Uit de kast!

Hoe doe je zoiets, uit de kast komen? Met iets wat misschien nog niet helemaal geaccepteerd is? Waar wat van gevonden wordt? Mensen je op af kunnen wijzen? Ook al gaat het om wie je bent? Accepteer ik het zelf wel? Wil ik anders zijn? En wat is anders eigenlijk? Kun je eigenlijk wel anders zijn? Of weten mensen dit allemaal eigenlijk allang van mij?

Allemaal vragen die ik mezelf de afgelopen jaren stelde als het gaat om mijn spirituele ontwikkeling. Mijn para-‘normaal’ zijn om meteen maar een woord te gebruiken wat ik jarenlang omzeild heb.

Een mens groeit, ontwikkeld. In mijn geval ging ik van een super gevoelig klein meisje naar een gesloten, stoere tiener, naar een perfectionistische jong volwassene. Een leerkracht die regelmatig vastliep in haar werk. Ik liep vast in verwachtingen. Verwachtingen waarvan ik dacht dat een ander deze van me had maar uiteindelijk mezelf had opgelegd. Signalen waren er genoeg om naar mezelf te gaan luisteren. Maar hé: Ik had mezelf juist geleerd om keihard te werken, juist níet zo gevoelig te zijn, presteren. Een heftige dip na de bevalling van ons eerste kindje, een burn-out die daarop volgde, een miskraam en het intense, soms overweldigende verdriet… Het waren harde, maar intense en duidelijke lessen.

Ik kon mijn gevoelige aard niet meer ontkennen. Ik leerde er stapje voor stapje naar de stem in mij luisteren. Het dialoog in mezelf aan te gaan, de taal van mijn hart te verstaan. Dat maakte onder andere dat ik de stap durfde te wagen en mijn eigen praktijk startte. Wauw! Mijn Gevoelig zijn blijkt mijn Kracht!

Nu weer een aantal jaar later, merk ik dat de weg van mijn hart volgen me ontzettend veel brengt. Maar brengt me ook weer bij de volgende stap. Laagje voor laagje gaat er af. Een masker wordt losgelaten. Tijd om mijn ware ik te durven laten zien. Tegelijkertijd mijn kwetsbaarheid, een stukje wat ik liever voor mezelf hield, of maar zo gewoon mogelijk over deed, een beetje wegmoffelde. Mezelf een beetje kleiner maken, want zo bijzonder voelde ik mezelf niet. Ik wilde mijn hele leven niets liever dan gewoon-gewoon zijn.

Er zijn momenten geweest dat ik sprak met mensen over mijn spirituele ‘gaven’. Ik kreeg dan bijvoorbeeld te horen, ‘ik weet niet of je dat wel moet willen’, ‘Er komt ook een bepaald soort mensen op af’,  ‘Zeg dat maar niet hardop, mensen zullen denken dat je koek-koek bent’ of ‘Als je nog een beetje in het reguliere blijft werken dan ben je veel benaderbaar’. Ik was daar gevoelig voor. Het was veiliger. Zo kon ik nog een schermpje om hoog houden.

Nu voel ik dat het tijd is om mijn nek uit te steken. Mezelf te laten zien voor de mensen die ik kan helpen. Mensen die dat willen. Die vinden mij niet als ik in een hoekje blijf zitten.

Tijd om mezelf te laten zien, maar dan wel volledig. Dus ook mijn ware aard mag er zijn.

Wees niet bang, als je mij tegenkomt op straat zal ik je geen kunstjes vertonen en nee, ik kan (wil) niet iedereen die ik tegen kom ‘lezen’. Door alles wat ik de laatste jaren over mezelf geleerd en ontdekt heb ga ik heel bewust met mijn energie om.  Ik ben en blijf Jeanette. Voor mijn klanten, wie bewust bij mij aankloppen zal ik al mijn talenten inzetten, volledig dienstbaar zijn, mezelf zijn en dus ook gebruik maken van mijn zesde zintuig.  Op een manier die bij mij en de klanten, de ouders en kinderen waar ik mee werk past. En tja, je zou me dan spiritueel, paranormaal, medium, lichtwerker kunnen noemen. Maar mijn naam is en blijft Jeanette. Ik laat me leiden door wat ik van binnen voel, volg mijn weg. De weg van mijn hart, de weg van mijn doel hier op aarde.

Heerlijk met mijn hoofd tussen de sterren, maar nog altijd met mijn beide voeten op de aarde!

Zo, tja hoe doe je zoiets? Spiritueel uit de kast komen? Volgens mij heb ik het net gedaan… 😉

Help je kind GevoeligSterk – GRATIS Werkboek

Samen genieten van een Rijk Gezinsleven!