Groter dan angst
Geplaatst door
Onze zoon heeft last van angsten…
Ouders komen bij mij in de praktijk en hun zoon last van angsten. Vader en moeder herkennen dit niet van zichzelf. Hun zoon mag best bang zijn, maar ze zien dat hij er erg veel last van heeft en ze weten niet meer hoe ze hem echt kunnen helpen hiermee. Twee verantwoordelijke mensen. Mensen die hun zaakjes op orde hebben. Groot, sterk, volwassen. Zelfstandig.
Vader zijn brengt ook angst met zich mee
In de opstellingen die we vervolgens doen zien we dat deze
mensen, ieder op hun eigen manier een sterke reden hebben om niet afhankelijk
te willen zijn. Ze willen wel samen, houden veel van elkaar. Maar liever wel
goed op zichzelf kunnen staan. De kinderen houden ze het liefst heel dichtbij,
maar het heeft ook wel iets angstigs, vertelt vader mij. Dat je als je kinderen
bent nooit meer zonder angst bent…. Angst dat hen iets over komt. Dat weegt mij
wel zwaar zo af en toe.
Ik weet er niets meer van…
Bij vader duiken we in op een ervaring die hij had als baby. Tijdens het voorgesprek werd even tussen neus en lippen door vertelt dat hij als klein baby’tje in het ziekenhuis had gelegen. Maar ik weet ook dat dit in die tijd even anders ging dan nu vaak gaat. Het baby’tje van toen heeft namelijk veel tijd alleen – zonder ouders daar doorgebracht in het ziekenhuis in de tijd dat hij daar verbleef. ‘Maar ja, dat was toen zo. En ik weet er gelukkig niets meer van. ‘
Maar klopt deze aanname, dat je er niets meer van weet? Hoe
is dit voor een baby? Een baby die nog volledig afhankelijk is en nog maar net
lichamelijk van moeder is gescheiden? Die eigenlijk alle warmte en voeding nog
nodig heeft van mama? Deze vragen schoten er behoorlijk in. Een kleine
worsteling is er ook innerlijk, want gaan voelen op dit stuk voelt heftig.
Veel. Te veel. Alleen, angstig. Gedachten als: ‘waar is mama?’ ‘ik ben alleen’,
‘ ik ga dood’, ‘ik ga weer weg’ komen daarbij omhoog. Het is voelbaar in het
hele lijf. Pure pijn, maar ook vermengt met de angst van zijn moeder, die ook
echt bang was om haar zoontje te verliezen.
Afhankelijk is rete-eng
We hebben het overleefd werd er gezegd. We gingen weer door.
Vader kan inzien dat hij wellicht daarom ook juist zo zelfstandig wil zijn. Dat
dat voor hem belangrijk is. Afhankelijk is rete – eng.
Trucje
We ontdekken dat hij zich groter maakte dan zijn ouders.
Groter dan de pijn. Maar dat was hij niet, het was slechts een trucje van zijn
systeem om te overleven. De grote stoere ik spelen. En nu… nu is het niet meer
nodig om te overleven. Het is tijd om ruimte te maken en eerst de plek durven
aannemen als kind van je ouders om vervolgens te ervaren dat je vanuit dit kind
dat je altijd met je meedraagt volwassen bent geworden. Zelf weer kinderen hebt
gekregen en een ouder bent.
Je rechtmatige plek innemen
In een opstelling gaat het vooral om: je plek innemen. Je rechtmatige plek in je systeem van herkomst. Volop kind mogen zijn, op de kindplek, onder die van je ouders. Je ouders ten volle aannemen, alles wat daarbij hoorde. Alle leuke én minder leuke dingen. Het hele pakket. Dus óók pijn die daarbij hoort.
Ja, pijn is niet prettig. Maar door je rechtmatige plek in
te kunnen nemen ervaar je ook rust. Verbinding. Vertrouwen. Het klopt dat jij
daar staat. Dat die ene plek niemand anders toe behoort. Dat je kunt ZIJN. Met
alles wie je bent en wat je voelt. Vanuit daar het leven aangaat. Vanuit daar
leeft in verbinding met je wortels. Voorbij de pijn is er liefde. Verbinding.
Kracht. Plezier en levenslust.
De boodschap achter de angst gespiegeld
Je kunt je voorstellen dat het voor deze angstige zoon
voelbaar is dat papa (en mama) anders omgaan met hun eigen binnen wereld. Niet
alleen vertellen dat je best bang mag zijn, maar dat zij echt hebben ervaren
hoe het is om bang te zijn. Hun eigen pijn hebben gevoeld en daar zorg voor
dragen. Dat er meer ruimte komt voor hun zoon doordat zij hun rechtmatige plek
hebben ingenomen. Zoonlief zal minder die grote angsten hoeven weerspiegelen
omdat dat wat hij voelde groter dan hij was. Angst werd echt gezien en gehoord
en daardoor minder groot. Niet meer te groot voor deze kleine jongen omdat papa
daar een grote stuk van zichzelf heeft opgehaald.
