Een moeder met twee prachtige kinderen. Ze heeft nu wat zorgen om haar jongste. Een leuke jongen, super creatief en vindingrijk, maar ja, lezen gaat nog hortend en stotend, dit jaar was er minimale vooruitgang…
Een moeder van twee meiden bij mij aan de tafel, één van haar dochters is een heerlijk dromertje, speels en een grote fantasiewereld. Op school ziet men een overgevoelig meisje, sociaal emotioneel niet weerbaar en vooral heel erg achter op leeftijdgenootjes.
Zomaar wat voorbeelden van situaties waarmee ouders bij mij aankloppen.
Wat heeft je kind écht nodig?
Ook ik ben ouder en worstel met de verwachtingen die we hebben van onze kinderen. Als maatschappij, systeem van onderwijs en vooral ik zelf als ouder. Want wanneer onze kinderen het niet ‘goed’ doen op school, dan doen wíj het niet goed als ouder toch? Daarbij ben ik zelf juf geweest, en herken de vragen van mijn klanten: waarom kán ik mijn kind dan niet goed helpen? Wat moeten we doen?
En daar zit het ‘m voor mijn gevoel in. Veel ouders vragen mij: wat moeten we doen? Wat kunnen we doen? Nou, doen is vaak hetgeen wat echt wel goed aan de orde is geweest bij de ouders die bij mij aan tafel schuiven. Hulp in allerlei vormen voor hun kind. Ze hebben er vooral ook zelf heel hard voor gewerkt om hun kind wat bij te spijkeren. En… het levert weinig op, eigenlijk alleen maar frustratie in het gezin. Ergens denk je ook wel: het komt vast ook wel goed, en je vind het ook echt wel belangrijk dat je kind kan spelen wanneer hij of zij thuis is. Maar ja, je had wel met de leerkracht afgesproken thuis ook te oefenen. Je kunt dit niet zomaar laten gaan… wat moeten ze daar wel niet van denken op school? Of als ik het meer loslaat dan raakt je kind helemaal achter? Dat voelt als een enorme verantwoordelijkheid. Maar ben jij wel verantwoordelijk voor het leer- en ontwikkelingsproces van je kind?
Vertrouwen
Wij zijn het systeem, we maken samen onze wereld waarin onze kinderen opgroeien. En wat is er fijner dan wanneer je het als kind al moeilijk hebt op school, je prachtige ouders hebt die je het gevoel van vertrouwen kunnen geven?
Als iets niet lukt naar de verwachtingen, als het op school moeilijk is voor je kind, wat is er dan fijn wanneer je thuis komt? Kun je je voorstellen hoe het is om dan te mogen: Ontladen, jezelf mogen zijn, tot rust komen, andere zintuigen, kwaliteiten en bronnen van creatie aan kunnen spreken door spel, buiten zijn, de natuur in, knutselen?
Vertrouwen dat is loslaten. Moeilijk voor iedere ouder, maar wel zo mooi en waardevol als je dit je kind kunt geven.
Met de leerkracht samenwerken als ouders is naar mijn idee heel belangrijk. Noodzakelijk zelfs voor je kind om op school en thuis lekker in zijn of haar vel te zitten. Maar jij bent de ouder. Neem je verantwoordelijkheid in de zorg om je kind. Die van de leerkracht ligt voor het grootste deel op het onderwijs. Dat lukt alleen wanneer je kind uitgerust en met een gezonde portie zelfvertrouwen op school verschijnt. Durf samen te kijken, luisteren en voelen: wat heeft je kind écht van jullie nodig? Moet je daarvoor heel veel vóór je kind doen? Of kunt je bepaalde leerprocessen ook bij je kind laten, en er vooral ZIJN voor je kind. Je kind mag leren, ontdekken, doen. Jij als ouder BENT er, wanneer je kind het moeilijk heeft maar ook om te luisteren, te delen, te spelen en successen samen te vieren.
Wij ouders hebben dus een ontzettend belangrijke taak. Loslaten, je kind laten zijn en doen, bijsturen waar nodig, maar dat staat tegenover alles willen dragen en wegnemen voor je kind. Kinderen hebben recht op hun eigen ontwikkelings- en leerprocessen. Ik heb sterk het idee dat de kinderen van deze tijd meer en meer hun eigen weg durven gaan. Maar het vraagt ook wat van hun ouders, de altijd nog allerbelangrijkste personen in hun leven. Vertrouwen is leven naar dat wat je van binnen voelt. Je weet het niet altijd, je hebt geen pas klare antwoorden, maar vertrouwen kun je voelen. Vertrouwen kun je hebben in het feit dat je kind álles al is, precies zoals hij of zij is. Vertrouwen als antwoord op angst, onzekerheid, frustratie of tegenslag. Vertrouwen is essentieel om te ontwikkelen, te groeien, te leren. Ja, je mag écht altijd vertrouwen blijven houden in je kind.
