Sinterklaas bestaat!
Geplaatst door
Sinterklaastijd, een mooie tijd van het jaar. Gericht op onze kinderen, een echt kinderfeest. Fantasie, rollenspel en zelfs magie doen mee in dit feest.
We vertellen kinderen op een gegeven ogenblik dat sinterklaas niet bestaat, al hij heeft natuurlijk wel bestaan. Alleen spelen we nu sinterklaas nog na. We houden herinneringen in ere, een traditie in stand. Waarom vertellen we dan eigenlijk dat hij niet meer bestaat? We spelen de figuren toch na met een bepaalde reden? We vieren toch Sinterklaas?
Magisch denken
De leeftijd waarop we kinderen vertellen dat ‘hij’ niet bestaat is meestal rond 9 jaar. Een leeftijd waarop er veel gebeurd voor een kind. O.a. het zogenoemde magisch denken lijkt te verdwijnen. Kinderen gaan beter het verschil ervaren tussen realiteit en fantasie. Toch jammer eigenlijk….een kind lijkt iets heel waardevols te verliezen. Ik schrijf lijkt, omdat ik niet zo overtuigd ben of kinderen daarvoor niet doorhebben dat Sinterklaas een verklede man is. Je kent misschien wel de verhalen van de kleuterjuf die zich omkleedt tot sinterklaas voor het oog van de kinderen. En dat de kinderen later aan de juf vertellen dat sinterklaas op bezoek is geweest. Een wonderlijk iets, vinden wij volwassenen. Want, wij weten toch dat het de juf is. En de kinderen lijken die link niet te leggen. Terwijl de kinderen wel voelen dat diegene in het pak vertrouwd is, net zo ruikt, klinkt en doet als de juf.
Spelen en beleven
Voor kinderen is het nu en geen straks of daarvoor. En daarbij hebben deze jonge kinderen nog iets heel waardevols: wanneer je zegt: ik ben sinterklaas, dan nemen zij dat aan. Ze twijfelen er niet aan. Ze hebben er geen reden toe. Ze spelen mee. Het is voor hen echt. Kinderen hebben een fantastisch vermogen: op het moment dat je vertelt: stel je eens voor dat…zitten zij er al in. Geen probleem. Ze hoeven niet eens hun ogen dicht te doen. Ook wanneer je kinderen een verhaal vertelt hebben zij vaak geen moeite om dit helemaal voor zich te zien. Creërend vermogen. Helaas wordt tijdens het opgroeien, zelfs al tijdens kleutertijd steeds meer beroep gedaan op denkvermogen en logica. Natuurlijk is het om te functioneren heel handig om fantasie van realiteit te kunnen onderscheiden met een bepaalde leeftijd. Maar toch…..wanneer ik een kind vraag: ‘stel je eens voor dat’…dan is dit voor de meeste kinderen geen probleem. Vraag ik het een volwassene dan is dit vaak lastig….dan komt al snel een maar om de hoek….Helaas hebben wij volwassenen geen onbegrensde fantasie meer en overheerst onze logica. Wij denken dat gaat niet of bestaat niet. We kunnen ons niet voorstellen dat de verklede man voor onze ogen Sinterklaas is. Meegaan in het moment, het moment beleven (gevoel/ emotie) zonder te zoeken naar verklaring (de gedachten). We kunnen niet meer beleven, maar vooral denken. We spelen niet meer. En daarmee zijn we iets heel waardevols verloren.
Want het verhaal van Sinterklaas bijvoorbeeld, is niet alleen voor kinderen bedoeld…. Elkaar een verhaal vertellen, samen beleven, vieren, delen, bewondering en betovering dát is er altijd. Als je dat kunt beleven, als je gelooft wat er van binnen leeft, kun je het zien! Dan bestaat het écht! En kun je er vooral heel veel plezier aan beleven!
