Hoe jij je kind zelfvertrouwen kunt laten ervaren
Geplaatst door
Je kind zelfvertrouwen geven.
Het is de grootste wens van ouders. Dat hun kind lekker in zijn of haar vel zit. Dat ze mogen ervaren dat ze ok zijn, precies zoals ze zijn. Zelfvertrouwen ervaren om te doen wat ze kunnen en willen, bij zichzelf weten te blijven.
Zelfvertrouwen is het meest gegeven antwoord op de vraag die ik ouders stel: wat wens je voor je kind?
Zelfvertrouwen, vertrouwen op het zelf. Dat je het kan, dat je durft. Vertrouwen wordt naar mijn idee ook wel vaak verward met zekerheid. Je zeker voelen dat komt inderdaad in de buurt van zelfvertrouwen, maar vertrouwen is niet hetzelfde als je altijd zeker voelen.
Vertrouwen is meebewegen, vertrouwen is leven!
Vertrouwen is ook meebewegen, delen, uiten, júist als je het even niet zeker weet. Want zeg nou zelf: wat weten we eigenlijk zeker als het om het leven of over jezelf gaat. Leven is bewegen, leren, ontdekken en ontwikkelen. Vooral bij kinderen, die nog volop in ontwikkeling zijn. Zoveel potentie, maar ook zoveel dat op ze afkomt, of waar ze nog kennis mee kunnen maken. Het kan nog alle kanten op.
Vertrouwen is misschien wel een groter iets. Want juist als je je niet zeker voelt is het heel fijn als je diep van binnen wel een vertrouwen kan ervaren. Ouders gunnen hun kinderen vertrouwen, willen ze graag zelfvertrouwen meegeven. Maar hoe ontwikkel je zelfvertrouwen? Het woordje zelf zit er al in, vertrouwen groeit naar mate je ruimte krijgt om het zelf te doen. In eigen tempo, op eigen wijze. Maar vooral ook met oog voor het zelf, hoe beleef je de wereld? Wat gaat er in je om? Om dat te kunnen delen, zoals jij kijkt, denkt, voelt, daar is vertrouwen voor nodig. Er komt namelijk een moment dat kinderen merken wat de norm is. Wat er eigenlijk verwacht wordt van ze. Ga maar na bij jezelf. Deel jij wat er ten diepste omgaat in jezelf? Uit je dit? Kun je er vorm aangeven? Doe je wat je leuk vindt en waar je goed in bent? Vind je uitdaging en stimulans in jezelf?
Grote kans van niet. Of in ieder geval niet helemaal. Er ligt veel en veel meer in jezelf besloten dan dat jezelf voor mogelijk houdt. Alles was er al toen jij een klein meisje of jongentje was. Alleen je voelde naar mate je groter groeide ook angst. Collectieve angst. Als een baby in de buik zit wordt het in onze westerse maatschappij al in de gaten gehouden, gemeten, gewogen, bekeken of het groeit zoals het zou moeten. Na de geboorte houdt dit niet op, we wegen, meten en testen heel wat af. En als kinderen 4 jaar zijn zeggen we tegen ze dat ze fijn mogen leren op school. Leren is ontdekken, helaas komen ook allerlei methoden, maatstaven, meetinstrumenten en lijstjes aan te pas. Veel te spannend natuurlijk als we zomaar vertrouwen om de eigen motivatie van het kind om de wereld om zich heen te ontdekken. Of wat als we zouden vertrouwen op de kunde en sensitiviteit van de leerkracht? Helaas, daar hebben we liever allerlei methodes voor.
Loslaten, ruimte maken en écht leven
Iedereen loopt tegen de beperking aan van toetsen, ouders en leerkrachten, vooral de kinderen. Maar niemand durft los te laten en écht te vertrouwen. Ik hoor mensen zeggen: ‘je kunt toetsen ook als mooi meetinstrument gebruiken’ Kijken op het klopt met je verwachtingen. Toetsen kan ook leuk zijn. Natuurlijk, allemaal óók waar. Maar wat als we het hebben over vertrouwen. Misschien is het niet zo gek dat veel kinderen geen zelfvertrouwen ervaren, dat wij geen vertrouwen meer ervaren in onszelf. We hebben standaarden gecreëerd waarvan we vooral zelf vinden dat we daar aan moeten voldaan. Om ‘geslaagd’ te zijn in het leven. Iemand te zijn. Diploma’s, goede baan, veel geld. Helaas ervaren we als dat allemaal is gelukt nog steeds geen écht vertrouwen. De standaarden liggen buiten onszelf. We hebben met al onze meetinstrumenten onszelf afhankelijk gemaakt. We geven onze macht liever uithanden dan dat we zelf verantwoordelijkheid nemen voor onze innerlijke kracht en dat we daar echt iets mee doen. Dat is eng. Want je kan zomaar opvallen. Mensen kunnen je zien, echt zien. Je stelt je kwetsbaar op en misschien vinden mensen dat wel helemaal niets. En dat is onze grootste angst. Dus conformeren we. Leiden we een leven in standaarden en maatstaven die we zelf gecreëerd hebben. En gebruiken we als excuus dat we wel ‘moeten’. En leven niet écht, vanuit ons hart.
Onze kinderen spiegelen
Dan krijgen we kinderen. En kinderen mogen opvoeden, dat is fantastisch maar het raakt ook. Je ziet je kind ook worstelen. En dat is moeilijk. Dat doet pijn en je wil je kind dan maar al te graag helpen.
Je kind zelfvertrouwen geven. Dus geef je complimentjes, probeer je zoveel mogelijk positief te zijn, een leuke vader of moeder, echte aandacht en tijd maken voor kind en dat is natuurlijk super! Maar soms is dat…niet genoeg.
En hoor ik ouders vertellen: ‘waarom ziet dat kind niet dat hij zo leuk is’ ‘Het is een geweldig kind maar denkt zo slecht over zichzelf.’
Kinderen spiegelen ons. Ze doen wat wij ze laten voelen. Wat voelbaar is in de maatschappij. Want we kunnen ze wel zeggen dat ze mooi, fantastisch en geweldig zijn als zij zichzelf zijn, maar waarom geven wij ze dan andere signalen? Waarom onderwerpen we hen aan standaarden, toetsen, en verwachtingen? Ik denk vooral omdat wij niet durven vertrouwen. En hoe kun je je kind iets geven wat je zelf eigenlijk helemaal niet zo voelt van binnen? Voelen wij ons écht vertrouwd met onszelf? Zijn wij goed genoeg? Kinderen prikken daar doorheen. We leggen onszelf beperkingen op en proberen aan allerlei verwachtingen te voldoen. We leggen de macht buiten onszelf en nemen hiervoor nauwelijks verantwoordelijkheid. We willen wel… maar durven niet. Want…. Er is altijd een excuus om niet te leven zoals je dat van binnen voelt. En dan ís het ook nooit goed genoeg.
Hóe dan?
Hoor ik je dan denken. Natuurlijk weet je niet precies hoe. Want je hoofd kan dit namelijk niet bedenken, die wil dat wel maar dat deden we al, heel veel zelfs. Betrek voelen. Voelen wat je voelt. Het vertrouwen voelen in jezelf. Wat dat is? Dat kan alleen jij zelf beantwoorden. Ontdekken. Vertrouwen is voelbaar. Vertrouwen is het leven. Vertrouwen is in jou. Maak er eens tijd en ruimte voor om dit te ontdekken in jezelf. Ga op onderzoek uit ín jezelf.
Kun je je dan ook voorstellen dat dit ook voelbaar kan zijn voor je kind? Een ouder die vertrouwen kan voelen en ervaren. Hoe voelt dat? Niet een ouder die altijd zeker is van zijn of haar zaak, maar wel vertrouwen heeft. Voelt van binnen in zichzelf, vertrouwen in het leven en zich niet laat leiden door angsten die voorbij komen. Hoe zou het zijn voor een kind om op te groeien in een gezin waarin vertrouwen gevoeld en dus ook geleefd wordt?
Wil jij je kind vertrouwen geven? Ontdek het in jezelf, leef het, deel het en geef het door!
Kun je daar wel wat hulp bij gebruiken?
Kom voor een individuele sessie of naar één van de workshops.
–> In maart is er ook weer het mediteren voor mama’s! & een special voor aanstaande mama’s!
