Cito toets. Doe maar gewoon…!

‘De Cito Eindtoets. Doe zo gewoon mogelijk’….

De cito toets, overal om me heen hoor en lees ik erover. De eindtoets die op dit moment gehouden wordt onder vele groep 8 leerlingen. Trending topic op twitter, artikelen in de media over cito training of verschillende tips voor je kind tijdens deze dagen. Heel wat Nederlanders lijken zich bezig te houden met de cito toets.

In één van de berichten die ik voorbij zie komen, lees ik: maak het voor de kinderen zo gewoon mogelijk…

Uhhh gewoon? Wat verstaan wij onder gewoon dan? Gewoon dat een groep 8 eind toets voor landelijk nieuws zorgt? Gewoon dat we onze kinderen al maanden cito training geven? Gewoon dat we onze kinderen uren lang en dagen achter elkaar aan een schriftelijke toets onderwerpen? Is het gewoon dat we twijfelen aan het advies van de leerkrachten die het kind 8 jaar lang hebben mogen begeleiden op de basisschool? Dat we alleen op basis van cito uitslag kinderen wel of niet ‘toelaten’ op het middelbaar onderwijs? Of vinden we het wel zo gewoon dat kinderen zich uren lang buigen over een toets en laten we ze daarom frisdrank en snoep meenemen? Omdat dat ‘gewoon’ is op school?

Kortom: zo gewoon vinden het blijkbaar niet, die cito toets. Wij volwassenen hebben toetsen gemaakt en in het leven geroepen. Toetsen doen we graag. En tja waarom niet op onze kinderen, waar wij volwassenen soms nog wel het meest onzeker over kunnen zijn. Dus onderwerpen we kinderen tegenwoordig al jong aan allerlei toetsen. Ook daar kijken we inmiddels niet meer van op. Dat vinden we heel ‘gewoon’. Natuurlijk kan toets inzicht bieden, inzicht in vooruitgang of beheersing. Het is een middel. Maar helaas zie ik de cito eindtoets steeds meer als doel ingezet worden. Welke boodschap geven wij onze kinderen daarmee? Als de cito toetsen iets duidelijk maken dan is het wel onze onzekerheid. Wij volwassenen willen eerst zien en dan pas zullen wij geloven.

Bij kinderen is het andersom: eerst geloven en dan zien. Kinderen hebben een enorme verbeeldingskracht en creatieve geest. Op deze wijze spelen, ontdekken en creëren ze. Zouden ze deze kwaliteiten toetsen in de cito eindtoets? Ik ben bang dat de nadruk helaas op een ander vlak ligt. Dat de toetsen op het platte vlak helaas eerder afbreuk doen dan goed aan het creatieve vermogen van een kind. Helaas vinden we dat dus heel gewoon. Dat we kinderen op steeds jongere leeftijd niet meer laten vertrouwen op zichzelf en hun creatieve geest.…

Het moet nu eenmaal van de inspectie, kinderen moeten toch klaargestoomd worden voor de maatschappij? Straks op de middelbare school is het niet anders, …zomaar wat uitspraken die ik om mij heen hoor. Jammer. Durven we andere keuzes te maken? Andere of vooral verschillende middelen gebruiken om te toetsen? Volgens mij kunnen we namelijk heel goed meer creatieve, beeldende en scheppende volwassenen gebruiken. Mensen die anders kunnen en durven denken. Mensen die geen toetsen nodig hebben om op zichzelf te durven vertrouwen. Die nog zoals een kind vooral geloven en vervolgens zien. Want dat is nog altijd dé manier waarop echte dromen werkelijkheid worden!

cito toets

Help je kind GevoeligSterk – GRATIS Werkboek

Samen genieten van een Rijk Gezinsleven!