Er stond een muur om hem heen
Geplaatst door
Er stond een muur om hem heen.
Cliënt (volwassen) zet het meisjes poppetje (vooraan) voor zichzelf neer. Zij stoeit ‘met er mogen zijn’. Ze is eigenlijk altijd op zoek naar erkenning en bevestiging.
We brengen haar ouders in het veld, vader kent dit thema ook, zo voelt zij dat. Die zocht voor mijn idee juist altijd zo’n verbinding met zijn vader. Is keihard gaan werken, wilde ‘iets’ bereiken in zijn leven, maar was nooit echt tevreden. Opa (zijn vader) was een lieve man, maar ook een beetje afwezig- zo ervaarde zij haar opa. Het ging niet echt ergens over. Tijdens de sessie vraag ik o.a. naar zijn leven tijdens de oorlog. Tja, daar werd dus nooit overgesproken, verteld ze.
Die muur was er niet voor niets
We ontdekken tijdens de sessie wat opmerkelijkheden en de impact van het nooit delen, laat staan verwerken van de trauma’s die opa moet hebben doorgemaakt. Die muur was er niet voor niets. Dat was een overlevingsmechanisme. Gevoel deed er niet meer toe had deze man van binnen besloten. Zijn zoon wilde zich verbinden met zijn vader, Verbinden, er mogen zijn, zoals een kind dit doet. Uitreikt. Maar er was een deel niet bereikbaar. Dan gaat een kind harder werken, nog meer zijn best doen en uiteindelijk ook conclusies trekken als: ‘ik doe er niet toe’ Deze pijn werkte ook weer door in de relatie met zijn kinderen die hij later kreeg. Want ergens had hij het gevoel dat hij niet belangrijk was. De muur die je zo haatte neem je op deze manier toch een beetje mee. Weegt zwaarder dan dat je zo willen, ook op de volgende generaties.
Hoe doorbreek je dit voor je kinderen?
Mijn cliënt wil het zo graag anders voor haar kinderen. En we merken dat de pijn er mag zijn. Hoe tegenstrijdig ook: eerst het gemis, de afwijzing voelen die er in voorgaande generaties was om vervolgens de liefde te kunnen voelen. De woorden, de ervaringen, de tranen achter het muurtje verstopt… het hoeft niet meer. Alles mag er zijn. Zij mag voelen: jij mag er ZIJN.
Waarom we verder kijken
Dit voorbeeld illustreert hoe ik tijdens een sessie met mijn cliënt op zoek ga naar de oorsprong. We zouden kunnen stoppen bij: tja mijn vader had ook weer een moeizame relatie met zijn vader. Dat is ook pijnlijk. Maar hoe is dat zo gekomen? Wat is de oorsprong daarvan? Ik ga er namelijk vanuit dat een vader in de eerste plaats zijn kind vol liefde wil accepteren. Maar wanneer je innerlijk worstelt met allerlei ervaringen die te groot waren om te verwerken dan is daar minder ruimte voor. En dat werkt door… omdat we verbonden zijn in liefde maar pijn (vanuit liefde) ook recht heeft op bestaan.
