Winnen of Verliezen?
Geplaatst door
Een echtpaar komt bij mij in de praktijk met een hulpvraag betreft hun 8 jarige zoon. Hij gedraagt zich regelmatig star en boos, soms WOEDEND. Ook is hij bang om fouten te maken. Dit komt met name tot uiting op het voetbalveld. Ouders vragen zich dan ook af of zij hem niet beter met voetbal kunnen laten stoppen? Bij tegenslag is de teleurstelling zo groot en intens en is hun zoon boos, agressief soms zelfs. Want hij wil WINNEN! Hij heeft als het ware twee uitersten. Anderzijds is het zo’n heerlijk en vooral lief mannetje. Zij vragen zich af hier mee om te gaan?
Strijden ipv spelen
Voetballen is winnen of verliezen. Het is een echte wedstrijd. Voetbal is een leuk spel, maar je kunt het plezier uit het oog verliezen wanneer je te hard aan het vechten bent. Wanneer je niet meer samen speelt, maar in je eentje strijdt.
Met de ouders kijk ik naar dat wat voelbaar is voor hun zoon. Kinderen zijn immers intens verbonden met in de eerste plaats de ouders. En ook: wat maakt dit alles los bij de ouders?
Samen kijken we naar het aspect strijden. Hoe staan zij hierin? Hoe speelt het winnen of verliezen – erop of eronder een rol in hen leven? Ouders vertellen mij dat omgaan met emoties best ook wel een issue is voor hen. Je wil het zo graag goed doen. Boosheid heeft met name vader vervelende ervaringen mee. Dit kun je beter niet uiten omdat de kracht hiervan soms groter is dan jijzelf. Als we hier dieper op ingaan blijkt dat er heel wat oordelen rondom boos zijn, felheid, bepaalde agressie bestaan. Hieromheen is lading ontstaan. Dit betekent: alles rondom dit thema heeft vader liever niet. Omdat dit iets is vanuit het verleden. Hij wil het liever achter zich laten. Echter doordat er veel energie gestopt wordt in dat wat hij niet wil – een innerlijk gevecht in en ook tegen een deel van jezelf – maakt dat er juist ook energie blijft stromen naar dat je niet wil. De lading daarom heen is voelbaar voor onze kinderen. Zij kunnen niet anders dan hierop reageren in gedrag.
Ruimte maken om het plezier terug te vinden
Daarnaast ontdekken we dat deze boosheid een belangrijke, beschermende functie had en heeft. De boosheid is ook gekoppeld aan verlies van dierbaren. Je voelt je dan zo machteloos, zo emotioneel. “Het is zo oneerlijk om te verliezen” zegt vader letterlijk. En de boosheid ging af en toe vol in de aanval, juist om te beschermen tegen dat wat al eerder zoveel pijn had gedaan.
Ouders nodig ik uit de boodschap rondom deze emoties te voelen. Juist wel weer eens durven kijken naar die opgebouwde spanning. Dat waar je onbewust toch heel veel tegen aan het strijden bent. Als je daar veel energie aan kwijt bent, het draait om overleven – winnen of verliezen – dan raakt je het plezier kwijt.
Wanneer ouders dit steeds meer kunnen toelaten, zijn ze geraakt, maar tegelijkertijd ook heel dankbaar. Wat een prachtige boodschap voor hen. Wat goed dat zij dit juist nu weer heel bewust mogen krijgen. Ze laten hiermee weer een stukje los van opgebouwde lading en spanning. Lading die plezier – vrij en eerlijk spel – in de weg staat. Doordat het er ook mag zijn ontstaat er ruimte. Ruimte in zichzelf en ruimte voor hun zoon, doordat het voor hem voelbaar wordt dat zijn ouders anders met emoties omgaan. Er ontstaat meer ruimte voor spelen en plezier. De zwaardere energie van lading – dus dat wat wij met ons meesjouwen als onverwerkte balast is, of je wil of niet namelijk voelbaar voor onze kinderen. Dat wat ouders niet voldoende ‘dragen’ gaan kinderen voor hun ouders dragen. Uit liefde, vanuit de behoefte tot verbinding. Juist ook in die stukken waarin wij afstand nemen, dus de stukken die wij als lastig ervaren in onszelf. Kun je hierin namelijk geen toenadering naar jezelf vinden zal dit ook lastig zijn naar je dierbaren. En je kinderen willen je voelen. In alles. In alles wie jij bent en wat je draagt. Hiermee wordt duidelijk dat ouders hun kinderen dus een groot kado doen wanneer zij lading van zichzelf kunnen aankijken, doorvoelen en loslaten of transformeren.
Weer genieten
Al snel merken deze ouders dat er verandering in gedrag bij hun zoon plaatsvindt. Bij de voetbal wordt in overleg met de trainer een andere positie gekozen, de positie van keeper. Als doelman is de taak je doel verdedigen i.p.v. aanvallen. Dit gaat hun zoon goed af. Zowel bij de ouders als bij hun zoon merken we het proces. Anders leren omgaan met de emotie boos. Je kunt er niet tegen vechten, buiten jezelf plaatsen of veroordelen. Met het veroordelen van boos zijn veroordeel je een stukje van jezelf. Er zit maar één ding op en dat is doorvoelen. Het is slechts een emotie. Dit besef bij ouders én bij de zoon zorgt ervoor dat de keren dat boosheid nog om te hoek komt kijken minder heftig worden geuit en ook aanzienlijk minder lang duurt.
Tijdens het laatste gesprek met de ouders, vertellen zij mij dat het voetballen inmiddels heel goed gaat. Hun zoon neemt zelfs alweer regelmatig een andere positie in op het veld. “Hij speelt zelfs goed samen met zijn teamgenoten. En dat is heerlijk om te zien”, zo vertellen de ouders. “Hij gaat echt anders om met verlies en heeft meer plezier in het spel. Hij geniet echt weer en wij genieten mee. We zijn erg trots! “
